- echo
- 1. Budzić echo «wywoływać reakcję na coś»: (...) jeśli mowa Kościoła kieruje się do „dobrej woli człowieka”, to musi być taką mową, która budzi echo w przestrzeniach ludzkiej duszy. J. Tischner, W krainie.2. Być, stać się czyimś echem «bezkrytycznie naśladować kogoś»: W jakim stopniu musisz dla niego zrezygnować z części siebie? Jak bardzo pielęgnować swoją indywidualność, by nie stać się jego echem? Cosm 2/2001.3. Coś przeszło, rozeszło się, pozostało bez echa «coś nie wywarło wrażenia, nie wywołało reakcji, nie osiągnęło celu, minęło bez śladu»: Postawiliśmy wszystko na jedną kartę. Jeśli płyta przeszłaby bez echa, zakończylibyśmy karierę. TSt 7/2000.4. Coś rozchodzi się, odbija się (głośnym, szerokim itp.) echem, wywołuje echo «coś wywiera (wielkie) wrażenie, staje się ważne, wywołuje (żywą) reakcję»: Opinia Paryża i Londynu, w związku z wypadkami w Polsce, a zwłaszcza wkroczeniem wojsk sowieckich, odbiła się donośnym echem w kołach politycznych Rzymu. EP 20/09/1939.5. Powtarzać coś (za kimś), wtórować komuś jak echo «powtarzać coś dosłownie, wiernie»: Śmierci był bliski, więc go Gąsowscy ukryli w małym domku w ogrodzie... – W małym domku... w ogrodzie... – powtórzył Adaś jak echo. K. Makuszyński, Szatan.
Słownik frazeologiczny . 2013.